Tο ξέσπασμα μιας πανδημίας τόσο μεγάλης εμβέλειας αποτελεί το εφαλτήριο για την ανάδειξη μιας κρίσης, η οποία πέρα από τις προφανείς υγειονομικές της διαστάσεις έχει και χαρακτηριστικά χρηματοπιστωτικής κρίσης. Στην ήδη τεταμένη ιστορική περίοδο παγκόσμιας δομικής καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης, που έκανε το δυναμικό της ξεκίνημα το 2008, η παρούσα πανδημία έρχεται να αποσταθεροποιήσει ακόμα περισσότερο τα θεμέλια του συστήματος και να οξύνει τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις που βρίσκονται στο εσωτερικό του. Οι εκφραστές του κεφαλαιοκρατικού συστήματος παραγωγής μέσα στη μέγγενη των απροσδόκητων εξελίξεων, λαμβάνουν μια σειρά από δραστικά αναδιαρθρωτικά μέτρα για την συντήρηση ενός συστήματος που υπόκειται σε κλυδωνισμούς ανυπολόγιστου οικονομικού και πολιτικού κόστους. Το ”πάγωμα” της παραγωγής και των επενδύσεων σε αρκετούς τομείς της οικονομίας, η πτώση των αγορών και του ποσοστού κέρδους καθώς και η αναστολή λειτουργίας αρκετών υπηρεσιών ύψιστης σημασίας για την καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι τα συμπτώματα ενός συστήματος που βρίσκεται σε βαθιά κρίση.
Ταυτόχρονα, η απάντηση του συστήματος σε αυτή την φάση που έχει περιέλθει, είναι η επιβολή ενός καθεστώς έκτακτης ανάγκης, με περιστολές στοιχειωδών δικαιωμάτων και απαγόρευση κυκλοφορίας. Μια απαγόρευση που γίνεται υπό το πρόσχημα της υγειονομικής προστασίας του πληθυσμού, καθώς φαίνεται πως οι τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές αλλά και σε ανθρώπινο δυναμικό στη δημόσια υγεία καθιστούν το κράτος αδύναμο να διαχειριστεί μια πιθανή ευρεία εξάπλωση του ιού, ακριβώς λόγω της υποβάθμισης, της υποστελέχωσης ή του κλεισίματος των δημόσιων νοσοκομείων. Είναι εξάλλου μια δυσάρεστη κατάσταση αυτή για το κράτος, καθώς η απαγόρευση της κυκλοφορίας ή της μετακίνησης επί της ουσίας πλήττει σοβαρά την κατανάλωση των αγαθών, πράγμα ανεπιθύμητο όσο τίποτα στον καπιταλισμό. Ωστόσο, η κυκλοφορία δεν είναι απαγορευμένη για τους ανθρώπους που επιδίδονται σε δραστηριότητες επικερδείς για το κεφάλαιο, όπως η εργασία στους χώρους δουλειάς. Είναι σίγουρη, όμως, η αξιοποίηση αυτού του μέτρου ως ενός ακόμη κατασταλτικού όπλου στη φαρέτρα του κράτους που στοχεύει στον περαιτέρω έλεγχο της κοινωνικής ζωής και τη συνολική αναδιάρθρωση της παραγωγής και της οικονομίας με πολεμικούς όρους. Τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό στην κόψη μιας δυσθεώρητης χρεοκοπίας του συστήματος τους, επιτάσσουν ένα αίσθημα εθνικής ομοψυχίας και κοινωνικής συναίνεσης στον κρατικό αυταρχισμό, θέλοντας να διαπεράσουν στην κοινωνική βάση την κουλτούρα της συνενοχής για την κρίση του συστήματος.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως για τον κόσμο του κεφαλαίου οι συνθήκες επιτάσσουν ανοιχτά εργοστάσια σε τομείς της οικονομίας που δεν είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνία αυτή τη στιγμή. Επιτάσσουν οι εργάτες να είναι υπάκουοι και στοιβαγμένοι στα εργασιακά κάτεργα χωρίς μέτρα προστασίας, υγειονομικό εξοπλισμό και να δουλεύουν πολλές υπερωρίες.(Αναφέρουμε τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα, τους ντελιβεράδες και μια απέραντη λίστα βιομηχανιών και βιοτεχνιών). Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις άλλωστε ότι η εξάπλωση του ιού τις τελευταίες μέρες στην Ιταλία που βρίσκεται σε απαγόρευση κυκλοφορίας γίνεται λόγω των ανοικτών βιομηχανιών. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, οι νέες ευέλικτες και από απόσταση μορφές εργασίας, οι μειώσεις μισθών κατά 50% για έξι μήνες μέσω της πράξης νομοθετικού περιεχομένου, η θεσμοθέτηση της εργοδοτικής ασυδοσίας, η περιστολή των εργατικών δικαιωμάτων και οι απολύσεις προέχουν για την διάσωση της νεοφιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Στον αντίποδα όλων αυτών, το κράτος προβαίνει στην επεξεργασία και εφαρμογή μιας σειράς μέτρων για την υπεράσπιση των συμφερόντων της αστικής τάξης. Από τις μειώσεις στις τιμές των ενοικίων κατά 40% για τις μεγάλες επιχειρήσεις, την αναστολή αποπληρωμής του Φ.Π.Α για τέσσερις μήνες μέχρι και την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τους εργοδότες.
Ωστόσο, αποτελεί ύψιστης σημασίας καθήκον το να γίνει ξεκάθαρο στον κόσμο που ανήκει στη βάση της κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας ότι το κράτος εχθρεύεται την ζωή. Η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκφραστές δεν δίνουν δεκάρα για τη ζωή των εκμεταλλευομένων, στο βαθμό που αυτοί δε συμβάλλουν στην αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, στο βαθμό που κομμάτια της εργατικής τάξης δεν είναι αυτή τη στιγμή παραγωγικά και δεν παράγουν κέρδος για τα αφεντικά. Τα πιο ταξικά υποτιμημένα και αποκλεισμένα κομμάτια της κοινωνικής βάσης – άνεργοι, επισφαλώς εργαζόμενοι, μετανάστες, έγκλειστοι σε φυλακές ή στρατόπεδα συγκέντρωσης και τοξικοεξαρτημένοι- πετιούνται εκτός κοινωνικού ιστού και αφήνονται να επιβιώσουν, όπως μπορούν ή να πεθάνουν, την ίδια στιγμή που -ακόμα και πριν την υγειονομική κρίση- ασθενείς πετιόντουσαν σε ράντζα στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, χωρίς να μπορούν να τύχουν μιας κατάλληλης υγειονομικής περίθαλψης. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, μόνο υποκρισία και εμπαιγμός μπορεί να θεωρηθεί το κάλεσμα της κυβέρνησης σε εθελοντές, προκειμένου να συνδράμουν το κράτος στην παροχή υπηρεσιών στις δομές υγείας.
Συν τοις άλλοις, την ίδια στιγμή που το κράτος επιβάλλει την απαγόρευση στη μετακίνηση των πολιτών, την ίδια αυτή στιγμή εκφράζεται δια στόματος πρωθυπουργού το ιδεολόγημα πως δήθεν ‘’αυτή είναι η ώρα του πολίτη’’. Η αλήθεια όμως είναι πως αυτή δεν είναι η ώρα του πολίτη -που υποτίθεται πως πρέπει να συμπεριφερθεί υπεύθυνα σύμφωνα με το κρατικό αφήγημα. Αντιθέτως, αυτή είναι η ώρα για το κράτος, που δείχνει το αποκρουστικό του πρόσωπο, έχοντας απολέσει τις όποιες ‘’δημοκρατικές’’ του ευαισθησίες, προκειμένου να μπορέσει να γειώσει κοινωνικά το ιδεολόγημα της ‘’υπευθυνότητας των πολιτών’’. Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με τη διπλή γλώσσα της εξουσίας, καθώς το κράτος επιδιώκει αφ’ ενός να αποσείσει από πάνω του τις τεράστιες ευθύνες του για την απαξίωση και τη διάλυση της δημόσιας υγείας και της υπολειτουργίας των δομών της, μετακυλίοντας τις ευθύνες αυτές στις πλάτες της κοινωνικής βάσης, η οποία δήθεν βαρύνεται με την ευθύνη της μετάδοσης του ιού. Με τον τρόπο αυτό, το κράτος επιχειρεί να ξεπλυθεί στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας, επειδή ακριβώς είναι αυτό που όλο το προηγούμενο διάστημα έκλεινε το ένα νοσοκομείο μετά το άλλο, ωθώντας τους από τα κάτω προς ιδιωτικές κλινικές, αντιμετωπίζοντας το δημόσιο αγαθό της υγείας ως εμπόρευμα. Αφετέρου, μέσα από το καθεστώς εξαίρεσης από την κανονικότητα, η Εξουσία επιχειρεί να επιβάλει στους από τα κάτω το φόβο, την παθητικότητα και την αποδοχή της δήθεν δικής τους υπαιτιότητας. Επιδιώκει να δημιουργήσει πολίτες, υπάκουους και πειθήνιους στις προσταγές της, ανθρώπους φοβισμένους και με σκυμμένο το κεφάλι. Εξατομικευμένες ατομικότητες χωρίς αλληλεγγύη και συνεκτικούς κοινωνικούς δεσμούς ανάμεσά τους, οι οποίοι θα αναθέτουν στον κρατικό μηχανισμό την ίδια τους τη ζωή, μια ζωή ωστόσο λεηλατημένη εξ’ αιτίας των κρατικών πολιτικών, μια κοινωνία κατατετμημένη, η οποία θα πρέπει να διαγράψει από το συλλογικό της συνειδητό τις κοινωνικές πρακτικές της αλληλεγγύης, της αλληλοβοήθεια και της συνεργασίας αλλά και τους κοινούς αγώνες της ενάντια στους κυρίαρχους. Όλα αυτά, προκειμένου να μπορέσει το κράτος να επιβάλλει τη σιωπή νεκροταφείου και να εφαρμόσει πιο εύκολα τις δικές του εγκληματικές και αντικοινωνικές πρακτικές.
Άλλωστε, η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας, το ξήλωμα κάθε έννοιας κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας των αδύναμων και η λεηλάτηση της κοινωνικής βάσης είναι έργο της κυριαρχίας. Οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες που έγιναν την τελευταία δεκαετία (ύψους 44 δις) για το στρατό, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για την υγεία ύψους 42,8% και οι αγορές μαχητικών αεροσκαφών F16 είναι έργο της κυριαρχίας. Όποιος θεωρεί ότι η υγεία είναι εμπόρευμα, που παζαρεύεται και αγοράζεται με αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή είναι εγκληματίας. Όποιος λέει ότι το σύστημα υγείας είναι προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει την κατάσταση όντας ελλιπές σε ιατροφαρμακευτικά υλικά, ΜΕΘ και προσωπικό, καθ’ ότι εν έτει 2020, δεν ανανεώθηκαν συμβάσεις 800 γιατρών, ακυρώθηκαν προσλήψεις 1500 και δεν μονιμοποιήθηκαν 700, είναι επίσης εγκληματίας. Όποιος αντιμετωπίζει μια κρίση δημόσιας υγείας με αστυνομικά μέτρα κι αντί να προβεί σε μαζικά τεστ στον πληθυσμό, που θα βοηθήσουν στην ανάσχεση της εξάπλωσης του ιού, επιλέγει να στρατιωτικοποιήσει την καθημερινή ζωή, είναι εγκληματίας. Όποιος αποφασίζει στην παρούσα δυσμενή κατάσταση, να κάνει νταλαβέρια με τον ιδιωτικό τομέα και να δώσει ημερήσια αποζημίωση ύψους 1.600 ευρώ στις ιδιωτικές ΜΕΘ, αντί να τις επιτάξει, είναι εγκληματίας. Όποιος ασκεί ή προωθεί τον μαυραγοριτισμό ή θεωρεί πως η κρίση γεννά ευκαιρίες είναι κι αυτός με τη σειρά του εγκληματίας.
Εν κατακλείδι, απέναντι στο φόβο, την ενοχή, την παθητικότητα, και την εξατομίκευση που προσπαθούν να εμφυσήσουν οι κρατούντες -μέσω των ιδεολογικών τους μηχανισμών- στην κοινωνική βάση, ενάντια στην προσπάθεια τους να φορτώσουν στις πλάτες της κοινωνίας τις δικές του ευθύνες για τη διάλυση της δημόσιας υγείας και περίθαλψης οφείλουμε να καταδείξουμε ότι ο καπιταλισμός μισεί τη ζωή. Απέναντι σε ένα σύστημα που το μόνο που έχει να προσφέρει στους σύγχρονους προλετάριους είναι περισσότερη φτώχεια, εξαθλίωση, θάνατο, εκμετάλλευση και καταπίεση, καλούμαστε να κινηθούμε σε μια κατεύθυνση πολιτικής οργάνωσης του κινήματος και ταξικής συγκρότησης των εργαζομένων για τη μαχητική αναμέτρηση με ό,τι πρόκειται να έρθει. Το ανταγωνιστικό κίνημα θα πρέπει να δουλέψει από τώρα για την χάραξη ενός συλλογικού στρατηγικού σχεδιασμού, ώστε να βρίσκεται σε καλύτερη θέση μάχης στον ταξικό ανταγωνισμό που μαίνεται. Οι δομικές αντιφάσεις του καπιταλισμού και η όξυνση των αντιθέσεων, θα πρέπει να ερμηνευθούν ως συνθήκες ιστορικής ευκαιρίας για τις δυνάμεις του κινήματος και να διεμβολιστούν με τη σπίθα της επαναστατικής προοπτικής. Απέναντι στην βαρβαρότητα του κράτους και του κεφαλαίου, να προωθήσουμε και να ενισχύσουμε τους ακηδεμόνευτους, αντιθεσμικούς και μαχητικούς αγώνες για τον επαναστατικό μετασχηματισμό των παραγωγικών – κοινωνικών σχέσεων και τη χειραφέτηση της τάξης μας. Εμείς λοιπόν είμαστε απόλυτα πεισμένοι/ες πως σύντομα η κοινωνική βάση κι οι οργανωμένες δυνάμεις της θα τεθούμε αντιμέτωποι με το ολοκληρωτικό αυτό σύστημα. Οι λογαριασμοί μας με το αστικό σύστημα ήταν, είναι και θα είναι ανοιχτοί.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
Αναρχική Ομοσπονδία
Site: http://www.anarchist-federation.gr
email: [email protected]
Twitter: twitter.com/anarchistfedGr
Fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία