Στην αστική δημοκρατία οι νόμοι είναι κάτι που φτιάχνουν οι λίγοι για να ορίσουν τις ζωές των πολλών. Όταν οι λίγοι φτιάχνουν νόμους που στόχο τους έχουν έναν μόνο άνθρωπο τότε δύο τινά συμβαίνουν, ή το κράτος προσπαθεί να απαλλάξει κάποιον δικό του από τις ποινικές του ευθύνες ή προσπαθεί να εξοντώσει έναν εχθρό του.
Το δεύτερο είναι που ισχύει για τον Δημήτρη Κουφοντίνα τα τελευταία χρόνια.
Έχοντας εκτίσει 18 χρόνια στην φυλακή, καταδικασμένος σύμφωνα με τους νόμους του κράτους, επιβεβαιώνει ξανά, και αυτός και όλοι μας, ότι οι νόμοι δεν είναι παρά καθεστωτικός μανδύας που δουλειά του είναι να εμποδίσει την βάση να δει την αλήθεια: η εξουσία κάνει ότι θέλει, όποτε το θέλει, όπως το θέλει. Και επίσης, η εξουσία δεν ξεχνάει όσους της προκάλεσαν αυτό που η ίδια είναι συνηθισμένη να προκαλεί, φόβο.
Κάποτε η καθεστωτική προπαγάνδα «έσκιζε τα ιμάτιά της» ότι δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι. Ότι όλοι τιμωρούνται με το ίδιο μέτρο, με τις ίδιες συνέπειες για τις ίδιες κατηγορίες. Ότι δεν υπάρχει πολιτική διάκριση. Κι όταν μετά από χρόνια καθυστερήσεων ο Δημήτρης Κουφοντίνας πήρε τις άδειες που κάθε κρατούμενος δικαιούται, με πολιτική εντολή τους τις έκοψαν. Κι όταν πήρε μεταγωγή, όπως κάθε κρατούμενος με ισόβιες καθείρξεις ύστερα από τόσα χρόνια έκτισης, για αγροτική φυλακή, η ελληνική δημοκρατία, μέσω του κοινοβουλίου της, ψήφισε νέο νόμο για να τον γυρίσει πίσω. Τα ΜΜΕ προλείαναν το έδαφος και τον Δεκέμβρη του 2020, εν μέσω πανδημίας και καραντίνας, ψηφίζονται οι «Ρυθμίσεις σωφρονιστικής νομοθεσίας», που προβλέπουν ότι «απαγορεύεται η μεταγωγή σε αγροτικές φυλακές και στην Κ.Α.Υ.Φ. σε όσους κρατουμένους έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα τρομοκρατίας».
Πιστεύει κανείς πως αν ο Κουφοντίνας δεν ήταν κομμουνιστής αντάρτης πόλης, εάν είχε πλήξει, πέραν της κρατικής και οικονομική ελίτ στόχους, με τις ίδιες καταδίκες, θα γίνονταν όλη αυτή η φασαρία;
Ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας απαντά στην διαρκή μεθόδευση εξόντωσής του με απεργία πείνας. Τα μέσα αντίστασης που διαθέτει ένας πολιτικός κρατούμενος είναι περιορισμένα και η απεργία πείνας είναι το πιο οριακό. Είναι μία σύγκρουση που επισείει την θανατική ποινή στον φυλακισμένο και πετάει το γάντι στο κράτος να την εφαρμόσει. Και σίγουρα είναι πειρασμός για το κράτος να κάνει αυτό που η φύση και ιστορικότητα του απαιτεί: να εκτελέσει όσους, αρνούμενοι το μονοπώλιό του στην βία, στρέφονται εναντίον του με βία και κίνητρο να το ανατρέψουν.
Σε μια τέτοια περίπτωση όμως η αστική δημοκρατία θα πετάξει τον μανδύα της νομιμότητας της. Ή τέλος πάντων ότι έχει απομείνει από αυτόν. Και επενδύει πολλά σε αυτό το κύρος, με πιο σημαντικό από όλα, την διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης.
Είναι όμως έτσι σε συνθήκες πανδημίας, καραντίνας αλλά και δικτατορικής μονοπώλησης των ΜΜΕ; Μήπως το κράτος επέλεξε ακριβώς τη στιγμή για να λύσει και αυτό το λογαριασμό, όπως έκανε με τόσα αντικοινωνικά νομοσχέδια, με ρουσφέτια στους «δικούς της», με στρατιωτικές προμήθειες στην αστυνομία; Γιατί μπορεί η απόφαση για μια απεργία πείνας να ανήκει στον κρατούμενο αλλά οι συνθήκες που δημιουργούν οι κρατικές επιλογές επιβάλουν στον κρατούμενο το δίλημμα να υποκύψει στην μεθόδευση ή να αντιδράσει με ότι έχει. Και πώς να υποκύψει ο Δημήτρης Κουφοντίνας που πέρα από όλα τα αίσχη που ξεκίνησαν από την σύλληψη της 17 Νοέμβρη και καταλήγουν στον αποκλεισμό του από άδειες και αγροτική φυλακή χτίζεται ταυτόχρονα και η καθυστέρηση της αποφυλάκισης του όταν θα συμπληρώσει το όριο έκτισης ποινής; Έχει γίνει προφανές ότι η εκδίκηση της νομιμότητας δεν θα σταματήσει μπροστά σε κανένα νομικό περιορισμό.
Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η πιθανότητα το κράτος να επιβάλει έστω και έμμεσα θανατική ποινή, ή να θάψει ζωντανό έναν πολιτικό του αντίπαλο είναι μια τρομακτική πιθανότητα που θα πρέπει να ενσωματωθεί στο κάδρο της πολύπλευρης κρίσης που βιώνουμε. Στις δύσκολες μέρες που έρχονται, αν η κοινωνική βάση επιτρέψει μια τέτοια αυθαιρεσία της εξουσίας δημιουργεί παρακαταθήκη ήττας την ώρα που η σύγκρουση θα αφορά την ίδια της επιβίωση.
Ο Κουφοντίνας αγωνίστηκε από την μεριά και για τα συμφέροντα των πολλών. Πληρώνει ένα τίμημα με δεκαετίες στην φυλακή και απειλείται με ουσιαστική εξόντωση, γρήγορη ή αργή.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να σταθούμε στο πλευρό του. Το απαιτεί και η αγωνιστική ηθική της αλληλεγγύης, το απαιτούν και τα συμφέροντα της κοινωνικής και ταξικής μας θέσης.
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
Αναρχική Ομοσπονδία
Site: anarchist-federation.gr
email: [email protected]
Twitter: twitter.com/anarchistfedGr
Fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία