Χωρίς αμφιβολία, αν οι συνέπειες της πανδημίας δεν έχουν γίνει ακόμα χειρότερες αυτό το οφείλουμε αποκλειστικά σε έναν κλάδο εργαζόμενων. Είναι οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι τραυματιοφορείς, οι καθαρίστριες των νοσοκομείων, όλοι και όλες που εργάζονται στον χώρο της υγείας.
Χωρίς αμφιβολία αν υπάρχει μια κοινωνική ομάδα που έχει πληρώσει το μέγιστο τίμημα από αυτή την πανδημία δεν είναι ούτε οι υπέργηροι, ούτε όσοι είχαν υποκείμενα νοσήματα, ούτε οι ευπαθείς ομάδες, είναι και πάλι οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία. Στις τάξεις τους έχει συμβεί μια εκατόμβη θυμάτων και όχι μόνο. Φτάνει να φανταστούμε το αδιανόητο, ότι τους υποχρέωσαν να εργάζονται ακόμα κι όταν έβγαιναν θετικοί στα τέστ ώσπου τα συμπτώματα να τους καταβάλουν.
Δεν χρειάζονται οι κρυφές κάμερες και τα δακρύβρεχτα ρεπορταζ για να πειστεί κανείς ότι αυτό είναι το πιο λογικό και αναμενόμενο σε ανθρώπους που έρχονται διαρκώς σε επαφή με κρούσματα σε ένα περιβάλλον που βασικά μέτρα ασφαλείας δεν έχουν παρθεί. Πρέπει όμως να αναρωτηθούμε για το πέπλο σιωπής που έχει απλωθεί γύρω από αυτές τις συνθήκες, για το γεγονός ότι δεν έχουμε ούτε κρυφές κάμερες, ούτε δακρύβρεχτα ρεπορτάζ. Αντίθετα ακούμε να κατηγορούνται ακόμα και το γεγονός ότι το 80% των ασθενών που πεθαίνουν βρίσκονται εκτός ΜΕΘ, λες και είναι δική τους η ευθύνη που δεν φτιάχθηκαν νέες ΜΕΘ, λες και επιλέγουν ηθελημένα τον ρόλο του Θεού ή του δημίου.
Όταν στο πρώτο κύμα της πανδημίας, όταν ακόμα τα θύματα ήταν λίγα βλέπαμε τα χειροκροτήματα των καθεστωτικών στους «ήρωες» θα έπρεπε να κρατήσουμε επιφυλάξεις. Είναι εύκολες οι φιέστες όταν δεν έχει έρθει η ώρα απόδοσης ευθυνών. Και τώρα που ήρθε αυτή η ώρα οι φιέστες δεν έχουν θέση. Τώρα διώχνουν από τα νοσοκομεία συνδικαλιστές που καταγγέλλουν τις συνθήκες περίθαλψης, τώρα, σε συνέχεια της προπαγάνδας περί «ατομικής ευθύνης» οι γιατροί κατηγορούνται για τα θύματα της πανδημίας κι αν κινητοποιηθούν κατηγορούνται για ανευθυνότητα.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι υγειονομικοί, αυτοί που σηκώνουν όλο το βάρος της κρίσης βρίσκονται απέναντι στο κράτος που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να βρει που θα φορτώσει την αποτυχία του ενώ εκμεταλλεύεται την συγκυρία για να περάσει την πιο βαριά αντικοινωνική ατζέντα σε ένα σύνολο άλλων θεμάτων.
Η υγειονομικοί είναι μόνοι τους. Ότι αίτημα είχαν διατυπώσει στο παρελθόν, αποδείχθηκε προφητικό στην σημερινή κρίση είτε αφορούσε ελλείψεις σε υλικά και εξοπλισμούς των νοσοκομείων είτε ελείψεις προσωπικού. Σήμερα το κράτος ομολογεί ότι δεν έχει προσωπικό να κάνει τα εμβόλια. Που και το προσωπικό που υπάρχει δεν έχει καν εμβολιαστεί το ίδιο…
Ασφαλώς είναι περισσότερα στο τραπέζι από την γνωστή κρατική ανικανότητα και τις κομματικές επιδιώξεις της δεξιάς να βγει αλώβητη από την αποτυχία. Είναι η στρατηγική επιλογή καταστροφής και απαξίωσης της δημόσιας υγείας, όπως και κάθε δημόσιου αγαθού προς όφελος των ιδιωτών. Ενώ η πανδημία απέδειξε την εγγενή αδυναμία της ιδιωτικής υγείας να ανταποκριθεί σε δημόσιους κινδύνους ακόμα και τώρα το κράτος συνεχίζει να την πριμοδοτεί. Άμεσα και έμμεσα.
Μόνο να σκεφτούμε πως η μονοπώληση των πόρων του ΕΣΥ από την πανδημία έχει σπρώξει όλα τα άλλα περιστατικά στον ιδιωτικό τομέα. Αυτά που μέχρι χθες ήταν δωρεάν σήμερα πρέπει να πληρωθούν. Να πληρωθούν από όσους έχουν την δυνατότητα, γιατί οι πιο φτωχοί βλέπουν εξετάσεις και χειρουργεία να αναβάλλονται… για κάποτε.
Ακόμα και τώρα τα αφεντικά της υγείας, αντί να βλέπουν τα μαγαζιά τους επιταγμένα για το δημόσιο καλό, θησαυρίζουν, την ώρα που προλετάριοι και κατώτερα μικροαστικά στρώματα συντρίβονται. Αλλά όλα αυτά είναι λογικά αν σκεφτεί κανείς ότι η εξουσία δεν είχε καν την λεπτότητα να μην σπεύσει να εμβολιαστεί πριν ακόμα και από τους υγειονομικούς.
Ο μόνος σύμμαχος σε αυτή την κρίση για την κοινωνική βάση είναι ο εαυτός της. Κι ένα κομμάτι της, οι εργαζόμενοι στην υγεία, τιμά την συμμαχία αυτή και με το παραπάνω.
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε μόνους και γιατί θα ήταν ανήθικο και γιατί δεν μας συμφέρει.
Αν τα νοσοκομεία καταρρεύσουν θα είναι καταστροφή.
Και για να μην καταρρεύσουν, ακόμα και αυτή την ύστατη ώρα πρέπει να στηρίξουμε τους υγειονομικούς, να απαιτήσουμε να ικανοποιηθούν όλα τους τα αιτήματα άμεσα.
Μπορεί να μην είναι η ώρα για μαξιμαλισμούς, είναι όμως η ώρα να αναρωτηθούμε, από όσα βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας, σε ποιανού τα χέρια έπρεπε να είναι το ΕΣΥ. Του κράτους που προμοτάρει τα ιδιωτικά νοσοκομεία, που μέσα σε τέτοιες συνθήκες επιλέγει να μειώσει τον προυπολογισμό για την υγεία, που διορίζει άσχετα κομματόσκυλα για διοικητές νοσοκομείων ή των εργαζόμενων; Των εργαζόμενων που με τα δικαιωμένα χρόνια αιτήματά τους έχουν αποδείξει ότι γνωρίζουν τι συμβαίνει και τι χρειάζεται και με την στάση τους στην πανδημία ότι ξέρουν να τιμούν το ρόλο τους.
Ότι και να θεωρεί κανείς δεν χωρά συζήτηση ότι το ΕΣΥ χρειάζεται άμεσα μαζικές προσλήψεις. Ότι όλοι οι υγειονομικοί πρέπει να εμβολιαστούν άμεσα κατά απόλυτη προτεραιότητα. Ότι τα νοσοκομεία χρειάζονται νέες ΜΕΘ, εξοπλισμούς και αναλώσιμα.
Κι ότι εν όψει ενός πιθανού τρίτου κύματος της πανδημίας, η ιδιωτική υγεία πρέπει να επιταχτεί στο σύνολό της. Κάθε μέρα, ένα μέρος των νεκρών θα επιβίωνε αν ένα μέρος των συνδικαλιστικών αιτημάτων των υγειονομικών είχε ικανοποιηθεί.
Πόσο θα επιτρέψουμε να συνεχιστεί και να χειροτερέψει αυτή η συνθήκη.
Να σταθούμε στο πλευρό των υγειονομικών.
Να υποστηρίξουμε τα αιτήματά τους
Να υπερασπιστούμε τις κινητοποιήσεις τους
23 Φλεβάρη 2021, Στηρίζουμε την απεργία στα νοσοκομεία και όλες τις κινητοποιήσεις.
Αθήνα: Συγκέντρωση του Συντονιστικού πρωτοβάθμιων σωματείων, επιτροπών αγώνα και εργαζομένων νοσοκομείων, 23/2/2020, στο Υπουργείο Εργασία και πορεία στο Υπουργείο Υγείας.
Θεσσαλονίκη: Συγκέντρωση των υγειονομικών, 10:00 στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης
Αναρχική Ομοσπονδία
Site: https://anarchist-federation.gr
email: [email protected]
Twitter: twitter.com/anarchistfedGr
Fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία