Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όξυνε εμφατικά τη ληστρική επίθεση σε βάρος της κοινωνικής βάσης, εκμεταλλευόμενη την πανδημία του Covid-19 και τις αναιμικές κοινωνικές ταξικές αντιστάσεις. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα είδαμε να χάνονται κατακτήσεις που κερδήθηκαν με επίμοχθους και αιματηρούς αγώνες, με αποτέλεσμα να γυρίσουμε πολλές δεκαετίες ως και αιώνα πίσω σε επίπεδο δικαιωμάτων. Αποκορύφωμα αποτελούν η επίσημη κατάργηση του 8ωρου, η θέσπιση των απλήρωτων υπερωριών, η εδραίωση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, η περιστολή των απεργιών και η ποινικοποίηση της αγωνιστικής συνδικαλιστικής δράσης. Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση ήδη απεργάζεται το επόμενο χτύπημα στην εκπαιδευτική κοινότητα με νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο, καθώς και την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.
Μέσα σ’ όλο αυτό το διάστημα το κράτος απέδειξε για ακόμα μια φορά πως μεριμνά για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Το διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας, οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια, η βαθμιαία ιδιωτικοποίηση της υγείας, η κερδοσκοπία και ο αχαλίνωτος ανταγωνισμός των φαρμακοβιομηχανιών κόστισαν τις ζωές πολλών φτωχών ανθρώπων που αποκλείονται καθημερινά λόγω της ταξικής τους θέσης από παροχές που θα όφειλαν να είναι δημόσιες, δωρεάν και ελεύθερες στην πρόσβαση για τη διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής για όλους. Η κυβέρνηση της ΝΔ έθεσε ως προτεραιότητα της πολιτικής της τη διάσωση και την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, κάνοντας τα θελήματα των ιδιοκτητών μεγάλων κλινικών και των αφεντικών της τουριστικής βιομηχανίας. Μπούκωσε στο χρήμα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για να προπαγανδίζουν ασταμάτητα το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και να γλείφουν την κυβέρνηση και τα στελέχη της, προκειμένου να συσκοτίσουν τις εγκληματικές ευθύνες της βαθύτατα ταξικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, να χειραγωγήσουν και να ενοχοποιήσουν την κοινωνία. Επιπλέον, δαπάνησε μεγάλο τμήμα του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού σε εξοπλιστικές δαπάνες που βαθαίνουν περαιτέρω την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στις πολεμικές προετοιμασίες, ενώ στο εσωτερικό δρομολογήθηκαν κατά προτεραιότητα προσλήψεις αστυνομικών και ΕΠΟΠ, αναβάθμιση και επέκταση του εξοπλισμού της αστυνομίας. Θέτοντας την κοινωνία στον πάγο με τα ασυνάρτητα από υγειονομική σκοπιά lockdown, την ώρα που ο κόσμος καθημερινά συνωστίζεται, ελλείψει υποδομών και μέτρων ασφαλείας, στους χώρους εργασίας και στα ΜΜΜ, η κυβέρνηση έδωσε το ελεύθερο στους μπάτσους να κάνουν ό,τι γουστάρουν, με αποτέλεσμα τη ραγδαία όξυνση της αστυνομικής καταστολής και τη διαμόρφωση ενός κλίματος κρατικής τρομοκρατίας στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός ισχυρού αστυνομικού κράτους.
Αυτό το καλοκαίρι καήκαν πάνω από 1,2 εκατομμύρια στρέμματα, ολόκληρα οικοσυστήματα και λαϊκές περιουσίες καταστράφηκαν, χιλιάδες ζώα βρήκαν βασανιστικό θάνατο στις πυρκαγιές, δυο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες τραυματίστηκαν. Το κράτος φρόντισε να πετσοκόψει τα κονδύλια που θα πήγαιναν στην πυροσβεστική και αμέλησε παντελώς τη λήψη μέτρων πυροπροστασίας των δασών, ενώ ψήφισε και αντιπεριβαλλοντικό νόμο με τον οποίο παρέχονται ένα σωρό διευκολύνσεις για αμεσότερη και ελαστικότερη αδειοδότηση επενδύσεων που σχετίζονται με την πράσινη ανάπτυξη και ενέργεια. Η αποτελεσματικότητα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της αυτενέργειας των πυρόπληκτων, των εθελοντών και των αλληλέγγυων υπερκέρασε την ανικανότητα, την αδιαφορία και την κωλυσιεργία του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος είναι υπεύθυνος για αυτήν την ανυπολόγιστη καταστροφή. Είναι υπεύθυνος όχι μόνο για την ανεύθυνη διαχείριση του ζητήματος, αλλά και γιατί αποτελεί βασικό πυλώνα του καπιταλιστικού συστήματος που υπάγει τη φύση στις ανάγκες του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του, λεηλατώντας το φυσικό περιβάλλον, για να ανοίξει τον δρόμο σε κερδοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες και επενδύσεις. Είναι φανερό ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, αντίκειται στη βιωσιμότητα του πλανήτη.
Τα περιστατικά κακοποιήσεων και γυναικοκτονιών αυξήθηκαν ραγδαία. Σε αυτό συνηγόρησε αναμφίβολα ο πολύμηνος εγκλεισμός των θυμάτων με τους κακοποιητές τους στα σπίτια, η ανεπάρκεια ή η απουσία μηχανισμών και υποδομών υποστήριξης των γυναικών, η αδιαφορία και πολλές φορές η συγκάλυψη των περιστατικών από τους επικουρικούς μηχανισμούς του κράτους. Τουλάχιστον, αποτελούν θετική παρακαταθήκη για το φεμινιστικό κίνημα και τους αγώνες των γυναικών οι δημόσιες καταγγελίες τέτοιων περιστατικών και η πολιτική τους αποτύπωση στον δρόμο μέσα από διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Η ρίζα του προβλήματος δεν παύει να είναι, όμως, η πατριαρχία, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον καπιταλισμό, καθώς αποτελεί καίρια παράμετρο για τον διαχωρισμό της εργατικής τάξης, την καλλιέργεια ανισοτήτων στους κόλπους της και την αναπαραγωγή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η κυβέρνηση ψήφισε πάντως και νόμο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών, με τον οποίο αναπόφευκτα θα συντηρούνται και θα αναπαράγονται τα φαινόμενα της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης, αφού οι γυναίκες και τα παιδιά δε θα έχουν καμία διέξοδο.
Καθώς η πανδημία προχωρά διαπιστώνουμε τη γέννηση και την ενδυνάμωση ενός σκοταδιστικού και ανορθολογικού πόλου με εμφανή ακροδεξιά πολιτική ηγεμονία. Ο πόλος αυτός ορθώθηκε γύρω από τον άξονα του αντι-εμβολιασμού και συσπείρωσε στις γραμμές του ένα ετερόκλητο και διαταξικό κοινό. Χωρίς να θίγει τις ταξικές πολιτικές της κυβέρνησης και του συστήματος που υπηρετεί, αυτός ο αντιδραστικός εσμός έχει κάνει σημαία του την αυτοδιάθεση του σώματος και τις ατομικές ελευθερίες, ιδωμένες, όμως, μέσα από ένα στρεβλό πρίσμα αμιγώς μικροαστικό και ατομικιστικό. Οι παλινωδίες της κυβέρνησης και της ελεγχόμενης από αυτήν επιτροπής των λοιμωξιολόγων τροφοδότησαν τον σκεπτικισμό και την άρνηση του εμβολιασμού σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Διαμορφώνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο ένας βολικός αντίπαλος για την κυβέρνηση, ο οποίος θα καταστεί ο αποδιοπομπαίος τράγος που αποπροσανατολιστικά θα ξεπλύνει εν πολλοίς την υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας. Άλλωστε πάγια απαίτηση του κεφαλαίου είναι η σταδιακή ιδιωτικοποίηση των δημόσιων προνοιακών δομών που κατοχυρώθηκαν μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης. Γιατί, ακόμα και η υγεία στον καπιταλισμό λογίζεται ως εμπόρευμα και ως πηγή κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αφενός εμείς είμαστε κατά της υποχρεωτικότητας ως εκβιαστικού μέτρου που συνεπάγεται κοινωνικούς αποκλεισμούς και απολύσεις, αφετέρου αναγνωρίζουμε πως η θωράκιση της δημόσιας υγείας της κοινότητας εν μέσω πανδημίας είναι ζήτημα κατ’ εξοχήν συλλογικό, που απαιτεί επομένως την αντίστοιχη ενσυναίσθηση και αντιμετώπιση. Δεν πρέπει να αφήσουμε, όμως, τον παραμικρό χώρο για την ανάπτυξη ενός φασιστικού κινήματος, το οποίο δύναται να απορροφήσει τη διάχυτη κοινωνική οργή και να την στρέψει σε αντιδραστική και ανέξοδη για το καπιταλιστικό σύστημα κατεύθυνση, υπονομεύοντας έτσι τους αντικαπιταλιστικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και την ίδια την επαναστατική προοπτική.
Μέσα σε αυτήν τη συνθήκη αναζωπυρώνεται ξανά το δίπολο του δικομματισμού και η κυβερνητική εναλλαγή μέσω της ανάθεσης των βουλευτικών εκλογών. Επανέρχεται η λογική του μικρότερου κακού, καλλιεργούνται ξανά φρούδες ελπίδες και κάλπικες υποσχέσεις. Ο συνδικαλισμός έχει καταστεί σε μεγάλο βαθμό υποχείριο κομμάτων, κυβερνήσεων και των αφεντικών, με αποτέλεσμα να λοξοδρομεί από την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Τα αστικά κόμματα ευαγγελίζονται τον εξανθρωπισμό ή την ορθολογικοποίηση του καπιταλισμού, προσπαθώντας να μας εξαπατήσουν με μια υποτιθέμενη μεταρρύθμιση ενός συστήματος που βασίζεται δομικά στις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Απουσιάζει, όμως, από το σκηνικό η μαζική, ακηδεμόνευτη, αμεσοδημοκρατική, οργανωμένη ταξική κίνηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων σε κατεύθυνση συνολικής σύγκρουσης με το κράτος και το κεφάλαιο, που μας φορτώνουν τα βάρη της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, εκτινάσσοντας τους δείκτες της φτώχειας, της ανεργίας, υποβαθμίζοντας διαρκώς το εργασιακό και βιοτικό επίπεδο των πολλών, προκαλώντας πολέμους με εκατόμβες νεκρών, ξεριζωμούς και καταστροφή της φύσης. Είναι ακόμα αδύναμες οι δομές και οι σχηματισμοί που οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι έχουμε στη διάθεσή μας, για να γυρίσει προς τη μεριά μας η πλάστιγγα της ταξικής πάλης. Όμως, δεν υπάρχει άλλη οδός για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση πέρα από τη συνειδητοποίηση των ταξικών μας συμφερόντων και των ταξικών μας αντιπάλων, την εμπιστοσύνη στις ίδιες μας τις δυνάμεις, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τη συλλογικοποίηση και την οργάνωση στους χώρους εργασίας, τις γειτονιές, τα σχολεία, τις σχολές, την οργάνωση σε αντιφασιστικά δίκτυα και αναρχικές πολιτικές συλλογικότητες. Είμαστε η πλειοψηφία, είμαστε αυτοί που κινούν τα γρανάζια της καπιταλιστικής παραγωγής, αποστερούμενοι τον πλούτο που παράγουμε και καταχράται μια ισχνή παρασιτική μειοψηφία. Είναι προς το συμφέρον μας να ανατρέψουμε αυτό το άδικο, εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να στραφούν οι αγώνες μας, πετυχαίνοντας αρχικά τις μικρές αναγκαίες νίκες για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσής μας στο υπάρχον σύστημα, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του και την οικοδόμηση μιας ελεύθερης και εξισωτικής, ακρατικής και αταξικής κοινωνίας.
ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ, ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ, ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ ΜΜΕ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΩΝ
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ COVID-19 ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ, ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ
ΠΟΡΕΙΑ:
ΣΑΒΒΑΤΟ 11/9, 18:00, ΚΑΜΑΡΑ
*Στηρίζουμε το κοινό αναρχικό/αντιεξουσιαστικό μπλοκ.
Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
[email protected]
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
