από Ομοσπονδία | Φεβ 28, 2020
Σκοπός αυτής της συγκέντρωσης δεν είναι να θίξει το λαϊκό θρησκευτικό συναίσθημα, δεν είναι το φθηνό και εύκολο κράξιμο και η γελοιοποίηση. Γνωρίζουμε ότι μέσα στους αιώνες η εκκλησία αποτέλεσε καταφύγιο των απελπισμένων. Ένα καταφύγιο υπονομευμένο και κοινωνικά τοξικό αλλά πολλές φορές το μοναδικό καταφύγιο.
Καθώς ο νέο-φιλελευθερισμός κάνει τον κόσμο που ζούμε όλο και πιο απάνθρωπο και τους ανθρώπους όλο και πιο μόνους και ανυπεράσπιστους, όλο και περισσότεροι απελπισμένοι άνθρωποι θα αναζητούν πνευματική ανακούφιση και φροντίδα στους κόλπους της εκκλησίας. Από αυτόν τον κόσμο αντλεί την δύναμή της και επιβάλει τον θεσμικό της ρόλο. Από αυτή την δύναμη που της δίνει η κοινωνική βάση συντηρεί την παρασιτική ιεραρχία της.
Την ίδια στιγμή όμως η εκκλησία ως ένας ισχυρός εξουσιαστικός μηχανισμός αντί να προσφέρει σε αυτούς τους ανθρώπους έναν κόσμο «αγάπης και φροντίδας για τον πλησίον χωρίς διαχωρισμούς και σύνορα», όπως υποκριτικά υπόσχεται, αλυσοδένει τους πιστούς της στον εθνικισμό, την μισαλλοδοξία, την βαθιά συντήρηση και τη ξενοφοβία, την παθητική υπακοή προς τους κυρίαρχους και την εθελοδουλία.
Η συμμαχία νέο-φιλελεύθερων και φασιστών που κυβερνά τη χώρα ηγεμονεύοντας τη Νέα Δημοκρατία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ονειρεύεται να γυρίσει το ρολόι της Ιστορίας στην δεκαετία του 1950. Υπό αυτή τη λογική η Υπουργός Παιδείας θέλει να μετατρέψει τα σχολεία σε κατηχητικά και η εκκλησία ονειρεύεται την κατάργηση του δικαιώματος των γυναικών στις αμβλώσεις. Εδώ και χρόνια οι συντηρητικές δυνάμεις επιτίθενται σε κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών στην εργασία και σε όλες τις πλευρές της καθημερινότητας. Μέρα με την ημέρα και όσο τους το επιτρέπουμε αποθρασύνονται όλο και περισσότερο. Σύντομα ο «νόμος και η τάξη» των κυρίαρχων θα μπορεί να ελέγχει και να καταστέλλει κάθε ατομική και κοινωνική ελευθερία που κατακτήθηκε με αγώνες μέσα στους αιώνες. Σκοπός αυτού του μηχανισμού είναι να αναπαράγει μέσα από τα σχολεία, τον εργασιακό εκβιασμό, την αστυνομοκρατία και τη μαζική κατήχηση, έναν τύπο ανθρώπου φοβικού, δουλικού, μεμψίμοιρου, χωρίς βιώματα και ελευθερίες, χωρίς ελπίδες και κριτική σκέψη. Η κρατική εκπαίδευση, η βιομηχανία μαζικής κουλτούρας και ενημέρωσης και ο θεσμός της εκκλησίας εγγυούνται ότι όσο φοβόμαστε και υπακούμε στους θεσμούς κανείς δεν θα είναι ποτέ ελεύθερος.
Εμείς από την μεριά μας θέλουμε να υπερασπιστούμε το δικαίωμα της γυναίκας να αποφασίζει η ίδια για την μοίρα της με κάθε τρόπο. Δεν θεωρούμε πως υπάρχει κανένας πιο αρμόδιος να αποφασίσει αν ένα παιδί πρέπει να γεννηθεί ή όχι από τη μητέρα που το φέρει μέσα της. Και η κοινωνία πρέπει να της παρέχει όλους τους τρόπους να δώσει την πιο σωστή απάντηση, να την βοηθά να φέρει εις πέρας ό,τι αυτή αποφασίσει, από την άμβλωση στο δημόσιο δωρεάν νοσοκομείο μέχρι την δωρεάν γέννα. Από την ψυχολογική βοήθεια μετά την έκτρωση μέχρι τα επιδόματα γέννας, τις άδειες, το δημόσιο νηπιαγωγείο μέχρι το δωρεάν δημόσιο πανεπιστήμιο του παιδιού της. Σίγουρα δεν θα αποφασίσουμε εμείς για χάρη της, αυτή ξέρει καλύτερα από όλους μας. Και σίγουρα δεν θα αποφασίσει η εκκλησία με τις οπισθοδρομικές πεποιθήσεις, τα αρχαία δόγματα και πίσω από όλα αυτά την ακόρεστη διάθεσή της να εξουσιάσει την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Ως Αναρχικοί, θέλουμε να δούμε τους ανθρώπους να έχουν την ικανότητα να αποφασίζουν οι ίδιοι για την μοίρα τους, ανθρώπους κοινωνικούς που ζούνε την αγάπη, φροντίζουν και νοιάζονται ο ένας για τον άλλον χωρίς διαχωρισμούς φύλου, φυλής, καταγωγής ή χρώματος. Θέλουμε να δούμε πολύχρωμες κοινότητες και γειτονιές ανθρώπων που συναντιούνται και μοιράζονται τις αγωνίες και τους φόβους τους, ζούνε και καλλιεργούν μαζί την αλληλοβοήθεια και την κοινωνική αλληλεγγύη, συνδράμουν στον πόνο και τις χαρές του άλλου. Σε τέτοιες κοινότητες ελεύθερων ανθρώπων τα παιδιά που θα γεννιούνται θα είναι πιο χαρούμενα και οι γονείς τους πιο ευτυχισμένοι. Μέχρι τότε όμως δεν θα επιτρέψουμε κανέναν να παίρνει αποφάσεις εις βάρος μας και να οδηγεί τους συνανθρώπους μας στην απελπισία. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν, μητροπολίτη, πολιτικό, δημοσιογράφο, γραφειοκράτη, φασιστα να απλώσει χέρι στα σώματά μας, δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να σκλαβώσει τις γυναίκες στην εξουσία των ιδεοληψιών και των συμφερόντων του.
Αγώνας ενάντια στην άγνοια, την δυστυχία και την εκμετάλλευση.
Αγώνας για την Αναρχία και την Ελευθερία.
Αναρχική Ομοσπονδία, Περιφέρεια Αθήνας
από Ομοσπονδία | Νοέ 16, 2019
Αθήνα – 15:00 πλ. Κλαυθμώνος (στηρίζουμε το ενωτικό μπλοκ του No Pasaran)
Θεσσαλονίκη – 17:00 Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ (κοινό μπλοκ με την Κατάληψη Terra Incognita)
Ηράκλειο – 18:00 πλ. Ελευθερίας (στηρίζουμε το κοινό αναρχικό μπλοκ)
Λαμία – 19:00 πλ. Ελευθερίας (στηρίζουμε τη συγκέντρωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Λαμίας)
Ναύπλιο – 17:00 πλ. Τριών Ναυάρχων
ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΗ ΤΟΥ ’73 ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ “ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ”
από Ομοσπονδία | Νοέ 16, 2019
Πως πεθαίνει μια εξέγερση; Οι ανόητοι φαντάζονται ότι πεθαίνει με την βία. Γιαυτό και κάποτε έστειλαν τα τανκ να ρίξουν την πύλη της Πατησίων, γι’αυτό κι έκλεισαν κόσμο στα ξερονήσια, σκότωσαν, σακάτεψαν, κατέστρεψαν. Και τελικά πέτυχαν όχι μόνο να μην σκοτώσουν την εξέγερση αλλά να την κάνουν μια ζωντανή μνήμη που συνεχώς γεννάει νέες μνήμες. Μια εξέγερση που γεννάει εξεγέρσεις. Και για αυτόν το λόγο μένει ζωντανή, γιατί δεν είναι μια ημερομηνία, ένα αίτημα, μια ιστορική περίοδος αλλά πολλές. Συνεχώς καινούριες.
Οι εξεγέρσεις πεθαίνουν με το ξεπούλημα. Με την εξαργύρωση. Πήγαν να σκοτώσουν έτσι το Πολυτεχνείο οι Δαμανάκηδες, το ΠΑΣΟΚ, ακόμα κι ο Σύριζα. Εφτασαν κοντά αλλά δεν τα κατάφεραν. Τους χάλασε τη δουλειά ο Καλτέζας, ο Κουμής, η Κανελοπούλου, οι εκατοντάδες συλληφθέντες του 1995. Τους χάλασαν την δουλειά τα οδοφράγματα, οι φοιτητές που αντιστέκονται, όσοι χρωματίζουν αυτή τη μέρα με τα χρώματα της δικής τους εποχής πάνω σε μαύρο φόντο.
Οι εξεγέρσεις πεθαίνουν με την παραίτηση. Το Πολυτεχνείο παραλίγο να πεθάνει και από αυτό. Κάποιες χρονιές οι πορείες ήταν μνημόσυνα περιφερόμενων «στελεχών», μια ετήσια υποχρέωση που πρέπει να βγει. Κι όμως αποδείχθηκε εφτάψυχο. Αντανακλά το πνεύμα της αντίστασης σε κάθε εποχή. Κι όταν η κοινωνία υψώνει ανάστημα, η μνήμη του πολυτεχνείου γεμίζει ξανά τους δρόμους.
Οι εξεγέρσεις πεθαίνουν από γραφικότητα. Κι από αυτό κινδύνεψε το Πολυτεχνείο. Από την ανιαρή παρουσία μιας μουσειακής αριστεράς που είτε ως υποψήφια κυβέρνηση είτε ως ιδιοκτήτης των πνευματικών δικαιωμάτων της αγωνιστικής ιστορίας του τόπου προσπαθεί να φέρει το 73 στο σήμερα ξεχνώντας ότι το 73 μπόρεσε να υπάρξει γιατί δημιούργησε τον εαυτό του, ακριβώς γιατί δεν αντέγραψε ούτε νοστάλγησε τίποτα. Κι από αυτό επιβίωσε η 17 Νοέμβρη, αν και λαβωμένη. Επιβίωσε από τις νέες ιδέες στο Ελληνικό κίνημα που σχημάτισαν νέα μπλοκ «προβοκατόρων», επιβίωσε από την σκληρή μαχητικότητα των αναρχικών και της επαναστατικής αριστεράς, από αυτούς που προτίμησαν να πετάνε πέτρες αντί για γαρύφαλλα. Και λαβώνεται κάθε φορά που ακόμα κι αυτοί φλερτάρουν με την γραφικότητα.
Με δυο λόγια η δεξιά δεν έχει κανένα εργαλείο για να σκοτώσει την εξέγερση. Δεν το καταλαβαίνει βέβαια αλλά αυτό είναι σχετικά ασήμαντο μακροπρόθεσμα αν και βραχυπρόθεσμα γίνεται σημαντικό. Είναι σημαντικό να μπαίνουν τα ΜΑΤ στην ΑΣΟΕΕ, να βασανίζονται μέλη του Ρουβίκωνα, να εκκενώνονται προσφυγικές και μη καταλήψεις, να ξεβρακώνονται αφισοκολλητές, να ξεσαλώνουν οι γενίτσαροι της τάξης μας δίπλα στις κλούβες σαν μεθυσμένοι ναζί που κάνουν μπλόκα για να τραμπουκίσουν όσους δεν χαμηλώνουν το βλέμμα μπροστά τους. Είναι σημαντικά όλα αυτά και θα γίνουν σημαντικότερα όσο η υπόσχεση ακόμα μεγαλύτερης βίας από το κράτος συνεχίζει να αιωρείται. Εκεί όμως που απέτυχε το τανκ δεν θα πετύχει καμία διμοιρία. Στα Εξάρχεια που απέτυχαν οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν θα πετύχει κανένας Χρυσοχοίδης, εκεί που απέτυχε ο Μαστοράκης δεν θα πετύχει ο ΣΚΑΙ. Η μηχανική της πυροδότησης κοινωνικών αντιδράσεων έχει ήδη ξεκινήσει να λειτουργεί και αυτό είναι το σημαντικό μακροπρόθεσμα. Κι όλα αυτά όχι μόνο ως αποτέλεσμα της ξαφνικής όξυνσης της καταστολής, ούτε μιας εμφυλιοπολεμικής ρητορικής «νόμου και τάξης» από μια κυβέρνηση που παλεύει να σώσει, μέσω του ξύλου και της βίας, την τιμή της στα ακροδεξιά κοινά που την εξέλεξαν. Αλλά ως αποτέλεσμα μιας καθημερινότητας με τόσα παράλληλα ανοιχτά μέτωπα όσο ποτέ άλλοτε. Κλιματική αλλαγή, μεταναστευση, τεχνολογικές εξελίξεις, άνοιγμα της ψαλίδας φτωχών-πλουσίων, ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Είναι τυχαίο άλλωστε που τόσες κοινωνικές βάσεις στον κόσμο, από την Λατινική Αμερική ως την Ασία βρίσκονται σε αναβρασμό; Να κάτι ακόμα που θυμίζει 73…
Αλλά είμαστε στο 2019, στην Ελλάδα παραμονή της 17 Νοέμβρη.
Καλούμε τον κόσμο της βάσης να συμμετέχει φέτος στην πορεία του Πολυτεχνείου, στο μπλοκ που κατεβάζει το no Pasaran. Καλούμε την βάση να πάρει πρωτοβουλίες, να διευρύνει το πεδίο της αντιπαράθεσης. Να δείξει συμμετοχή και μαχητικότητα.
Έρχονται οι καιροί της αδιαλλαξίας και της αντεπίθεσης. Μπαίνουμε στην περίοδο της γονιμότητας των εξεγέρσεων που μπορούν, αν θέλουν, να γεννήσουν εξεγέρσεις. Δεν είναι φυσικά το θέμα μας αν ζει το Πολυτεχνείο, αν απέτυχαν να το σκοτώσουν οι προηγούμενοι εξουσιαστές ή αν θα αποτύχουν το ίδιο οικτρά και οι παρόντες. Ζει το Πολυτεχνείο και όλοι αυτοί, ανόητοι και μη, αποτυγχάνουν.
Δεν είναι το θέμα μας πως πεθαίνει μια εξέγερση αλλά πως γεννιέται. Πως μεγαλώνει. Και πως θριαμβεύει. Όπως τελικά δεν κατάφερε να θριαμβεύσει το Πολυτεχνείο του 73. Κράτησε όμως ανοιχτό τον δρόμο για το επόμενο «Πολυτεχνείο», το δικό μας.
Που θα είναι ο δικός του εντελώς πρωτότυπος εαυτός, οι νέες μνήμες που θα γεννηθούν.
Δεν θα βασιλεύει για πάντα κράτος και κεφάλαιο.
Ολοι/ες στην πορεία, στηρίζουμε το μπλοκ του No Pasaran
Κυριακή 17 Νοέμβρη 2019, πλατεία Κλαυθμώνος 3 μ.μ.
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
Αναρχική Ομοσπονδία – Περιφέρεια Αθήνας
από Ομοσπονδία | Νοέ 16, 2019
Κάτω η οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου! Η αντίσταση είναι καθήκον όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων!
46 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, καλούμαστε σήμερα να διατηρήσουμε τη συλλογική ταξική μνήμη ζωντανή, θυμούμενοι τους μαζικούς και ανυποχώρητους αγώνες που αποτελούν παρακαταθήκη για τους σημερινούς μας αγώνες. Κοιτώντας το Πολυτεχνείο του 73′ βλέπουμε την αστείρευτη δυναμική των ταξικών και κοινωνικών αγώνων, βλέπουμε πως η λύση απέναντι στην τυραννία, τον αυταρχισμό, την κυρίαρχη τάξη και τον πόλεμο είναι η λαϊκή εξέγερση. Οι αγώνες που δόθηκαν αποτελούν φάρο για τους αγώνες του σήμερα, αλλά και του αύριο. Ήρθε ο καιρός να υψώσουμε ανάστημα και να ορθώσουμε αντιστάσεις και αναχώματα. Ήρθε ο καιρός για τα Πολυτεχνεία του σήμερα. Όπως χιλιάδες αγωνιστές αντιμετώπισαν τότε τις κακουχίες και τα βασανιστήρια επιλέγοντας τον δρόμο του αγώνα και της ελευθερίας, έτσι και εμείς καλούμαστε να μπούμε σε θέση μάχης και να δώσουμε τις απαντήσεις μας απέναντι στη συνολική αντιλαϊκή επίθεση που δέχεται η κοινωνική βάση. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν μια νομοτελειακή και ανεπανάληπτη στιγμή. Ήταν το αποκορύφωμα της λαϊκής δυσαρέσκειας, η συσσωρευμένη οργή της νεολαίας που κυοφορείτο στην κοινωνία όπως και σήμερα.
Ο μεταπολιτευτικός κύκλος έκλεισε με την οικονομική και κοινοβουλευτική χρεοκοπία που επέφερε η τρέχουσα δομική κρίση του καπιταλισμού. Τώρα έχει ανακύψει μια νέα μορφή τυραννίας, διαφορετική από αυτή της σκοταδιστικής χούντας. Δεν είναι άλλη από τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική λαίλαπα. Η κυβέρνηση της ΝΔ βαδίζοντας στον δρόμο που χάραξε ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει πολιτικές που πλήττουν σφοδρά τα λαϊκά στρώματα. Στο όνομα πάντα της υποτιθέμενης ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας μετατρέπει τον εργαζόμενο σε πραγματικό πληβείο, αποστερώντας του τα κεκτημένα δικαιώματα που κέρδισε με συλλογικούς αγώνες η εργατική τάξη, καθιστώντας τον με αυτόν τον τρόπο έρμαιο στα χέρια του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εντείνονται και η ελλαδική επικράτεια μετατρέπεται σε αχανή ΝΑΤΟική βάση. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν η ολοκληρωτική διάλυση του κράτους πρόνοιας, οι ιδιωτικοποιήσεις, η απάνθρωπη μεταχείριση των μεταναστών, οι πλειστηριασμοί, η καταστολή του μαχητικού ταξικού κινήματος, αλλά και η λεηλασία της φύσης στο όνομα των επενδύσεων. Εύκολα γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, πως η νέα κυβέρνηση επιτίθεται ολομέτωπα στα κεκτημένα με αγώνες εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, με απώτερο σκοπό να ορθοποδήσει και να ανασυνταχθεί το αστικό στρατόπεδο, αυτοί δηλαδή που ζουν παρασιτικά εκμεταλλευόμενοι τον ιδρώτα και την εργασία μας.
Εν μέσω μιας σειράς αλλαγών στην εκπαίδευση, η συγκυρία επιτάσσει, πλέον, πιο άμεσα από ποτέ τη συγκρότηση ενός μαχητικού ταξικού φοιτητικού κινήματος. Η νέα κυβέρνηση πάντα πιστή στις επιταγές των ΕΕ, ΟΟΣΑ, κεφαλαίου, ετοιμάζει νομοσχέδιο που μεταξύ άλλων προβλέπει: διαγραφές φοιτητών που υπερβαίνουν τα ν+2 έτη σπουδών , κατάργηση του ασύλου, αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, καθορισμό ελάχιστης βάσης στα ΑΕΙ, ενίσχυση του ρόλου των ιδρυμάτων στον καθορισμό του αριθμού των εισακτέων, έμφαση στην αξιολόγηση, προσέλκυση περισσότερων πόρων από ιδιώτες με την είσοδο επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών της αγοράς και όχι της κοινωνίας. Γίνεται, λοιπό, ξεκάθαρο πως αυτό που επιδιώκει η νέα κυβέρνηση είναι να δημιουργήσει φοιτητές προσαρμοσμένους στα πρότυπα της αγοράς και του κεφαλαίου, χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα.
Οι αλλαγές στην εκπαίδευση έχουν φυσικά άμεση σύνδεση με τις αλλαγές στους χώρους εργασίας. Το περίφημο αναπτυξιακό νομοσχέδιο που πέρασε πρόσφατα έρχεται να χτυπήσει τις συλλογικές συμβάσεις, ορίζοντας την κατάργηση τους, ενώ προχωρά και σε αλλαγές στο ασφαλιστικό σε μια σειρά από κλάδους. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ψηφίστηκε και η εξίσωση ιδιωτικών και δημόσιων πανεπιστημίων, δημιουργώντας για ακόμη μια φορά ταξικές ανισότητες.
Το σύνθημα που ηχούσε δυνατά το 73′ “ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ’’ γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ. Το βάθεμα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, οι πολεμικές συρράξεις, η μετατροπή της ελλαδικής επικράτειας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στο Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, καθιστούν απαραίτητη τη σύνταξη ενός αντιπολεμικού, ταξικού, διεθνιστικού κινήματος που θα αντιπαλέψει τις επιταγές του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου, χωρίς να μπαίνει στην καταστροφική διαδικασία να επιλέξει τη συμπόρευση με “λιγότερο ζημιογόνους” ιμπεριαλιστικούς άξονες. Ας μην ξεχνάμε πως στόχος του ελληνικού κράτους είναι να παίξει τον ρόλο του τοποτηρητή των ευρωατλαντικών συμφερόντων στην περιοχή των Βαλκανίων, αλλά και να μπορέσει να καρπωθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι από τις ΑΟΖ. Η σύσφιξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ και η αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στη νατοϊκή συμμαχία επικυρώθηκε πρόσφατα στη συνάντηση της κυβέρνησης με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ. Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Ελλάδα παραμένει σταθερά προσδεδεμένη στον επιθετικό άξονα Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου-ΗΠΑ. Ο αγώνας στο Πολυτεχνείο είχε και αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, καθώς στρεφόταν ενάντια στο αιματοκύλισμα των λαών, αλλά και στις επεμβάσεις των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Φοιτητές, άνεργοι, εργάτες, μετανάστες θα πρέπει να συμβάλλουν ενεργά στο μπλοκάρισμα κάθε πολεμικής επιχείρησης, διότι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τα σχέδια της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του κεφαλαίου γενικότερα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ θέλοντας να ισοπεδώσει κάθε φωνή αντίδρασης έχει στρέψει τα πυρά της προς τον κόσμο του κινήματος. Από την άγρια καταστολή των φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ, έως την δαιμονοποίηση των καταλήψεων, γίνεται εμφανές ότι στόχος της είναι η κατεδάφιση κάθε τείχους αντίστασης. Λίγο μετά την εκλογή της η ΝΔ φρόντισε να απειλήσει, αλλά και να εκκενώσει αρκετές καταλήψεις, πολλές εκ των οποίων ήταν στεγαστικές. Η αστυνομική παρουσία στα Εξάρχεια έχει λάβει ξεκάθαρα τη μορφή στρατού κατοχής. Ένας στρατός κατοχής που καθημερινά κάνει σεξιστικές επιθέσεις, συλλαμβάνει χωρίς λόγο και βασανίζει συντρόφους μας, αλλά και επιτίθεται αναίτια, δίχως να διστάζει να ρίξει ακόμη και χημικά σε κλειστούς χώρους. Η επίθεση στις δομές του κινήματος και κυρίως η εκκένωση στεγαστικών καταλήψεων είχε σαν αποτέλεσμα να φέρει στην επιφάνεια το λεγόμενο προσφυγικό-μεταναστευτικό. Αυτό που στην ουσία κάνει το κράτος είναι να εκτοπίζει πρόσφυγες και μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκλείοντας τους από τον κοινωνικό ιστό, ενώ ταυτόχρονα τους αποστερεί βασικά δικαιώματα για την ανθρώπινη επιβίωση. Η πολιτική του κράτους σε συνδυασμό με την προπαγάνδα των καθεστωτικών ΜΜΕ έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ξενοφοβικό ρατσιστικό κύμα αντιδράσεων που έχει συνοδευτεί από πορείες, συγκεντρώσεις αλλά και θρασύδειλες επιθέσεις, όπως αυτή στην Νεάπολη, όπου 12χρονος μαθητής από το Ιράν τραυματίστηκε από μαχαίρι κατά την επίθεση που δέχθηκε από 2 φασίστες. Συνεπώς, ο ρατσιστικός και αντιδραστικός εσμός λειτουργεί επικουρικά στην αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.
Απέναντι στη συνολική επίθεση που δεχόμαστε είναι καιρός να ξαναπιάσουμε το νήμα των αγώνων και να περάσουμε στην αντεπίθεση. Απέναντι στο αστικό δόγμα του τέλους της ιστορίας που ακούει στο όνομα “Τhere is no alternative” (δεν υπάρχει εναλλακτική), να εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος, αλλά και από τις εξεγέρσεις που συμβαίνουν τώρα σε διεθνή κλίμακα. Να αγωνιστούμε παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας. Μέσα από τους αυτοοργανωμένους, συλλογικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες να να απαιτήσουμε την ικανοποίηση των συλλογικών αναγκών μας, προασπίζοντας τα ταξικά μας συμφέροντα. Να μην επιτρέψουμε την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Να σταθούμε απέναντι σε παζάρια, συμβιβασμούς και κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Τα αιτήματα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου, αν και μακρινά, είναι επίκαιρα και ζωντανά σήμερα. Τα συνθήματα “Κάτω ο Φασισμός” και “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” δεν μπορούν παρά να αποτελούν τη σπίθα για τη νέα φωτιά που πρόκειται να ξεσπάσει. Για να ζήσουμε τα Πολυτεχνεία του σήμερα. Για να σπάσουμε την κανονικότητα. Γιατί, όπως πολύ απλά και εύστοχα έγραφε το σύνθημα των διαδηλωτών στη Χιλή: «Δεν επιστρέφουμε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν εξαρχής το πρόβλημα».
Η κεφαλαιοκρατία δεν είναι μονόδρομος. Μπορούν να υπάρξουν κοινωνικοί σχηματισμοί που δε θα εδραιώνονται πάνω σε σχέσεις διαχωρισμένης εξουσίας, που δε θα διαρθρώνονται σε τάξεις διευθυντών και διευθυνόμενων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει αποδεκτή η βαρβαρότητα του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού. Εάν αποδεχθούμε την ήττα και την ολοκληρωτική, εις το διηνεκές επικράτηση του καπιταλισμού, τότε θα καταδικάσουμε τους εαυτούς μας στη διαρκή εξαθλίωση. Όσο σκύβουμε το κεφάλι, τόσο θα μας τσακίζουν οι αφέντες και οι προνομιούχοι. “Όποιος δεν κινείται, δεν παρατηρεί τις αλυσίδες του” έλεγε η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Για να σπάσουμε τις αλυσίδες που μας ζώνουν, πρέπει να τολμήσουμε και να συγκρουστούμε με την οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου. Θέλουμε έναν κόσμο για όλους και όχι για λίγους. Γι’ αυτό, λοιπόν, καλούμε κάθε έναν και κάθε μία που βρίσκεται στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας να αγωνιστούμε συλλογικά και ακηδεμόνευτα για την πανανθρώπινη κοινωνική χειραφέτηση, για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων, για τον κομμουνισμό και την αναρχία. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, παρά μόνο τις αλυσίδες που μας σφίγγουν καθημερινά. Έχουμε, όμως, να κερδίσουμε τα πάντα, να ανεγείρουμε πάνω στα συντρίμμια της καπιταλιστικής κυριαρχίας έναν ελεύθερο και εξισωτικό κόσμο στο ύψος των συλλογικών ανθρώπινων αναγκών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι τα θέλουμε όλα για όλους. Δε θα κάνουμε πίσω. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα αγωνιστούμε, μέχρι να νικήσουμε! Οι σταγόνες πέφτουν, η καταιγίδα έρχεται!
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ ΣΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΦΗΣΕ ΑΘΙΚΤΗ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ 73′ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ:
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ, 17:00, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Α.Π.Θ.
Αναρχική Ομοσπονδία (Περιφέρεια Θεσσαλονίκης)
anarchist-federation.gr
[email protected]
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης | Οκτ 12, 2019
ΠΟΡΕΙΕΣ | ΣΑΒΒΑΤΟ 12/10
*Αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας – Προπύλαια 17:30 (Αθηνα)
*Αναρχική Ομοσπονδία (Περιφέρεια Θεσσαλονίκης) – Καμάρα 17:30
——————————————–
Αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο κουρδικό λαό που αντιμετωπίζει τη στρατιωτική εισβολή του τουρκικού κράτους στη Βόρεια Συρία
Την Τετάρτη 9/10/2019, το τουρκικό κράτος ξεκίνησε την επιχείρηση της γενικευμένης πολεμικής επίθεσης και στρατιωτικής εισβολής στα εδάφη της Βόρειας Συρίας υπό την κυνική, κωδικοποιημένη ονομασία «Πηγή Ειρήνης». Οι εναέριοι βομβαρδισμοί και οι βολές του πυροβολικού των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων ενάντια στις θέσεις των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) σημειώθηκαν, αφού πρώτα είχε προηγηθεί τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ των προέδρων των ΗΠΑ και της Τουρκίας, Τραμπ και Ερντογάν αντίστοιχα, κατά τις πρώτες πρωινές ώρες στις 7/10/2019. Ο Αμερικανός πρόεδρος έδωσε στον Τούρκο ομόλογό του άδεια επέμβασης στη Βόρεια Συρία, παρέχοντάς του τη διαβεβαίωση ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις θα αποχωρήσουν από την περιοχή και δε θα εμπλακούν στη σύγκρουση. Μάλιστα, λίγες μέρες πριν αποσυρθούν τα στρατεύματα των Αμερικανών από την περιοχή, οι τελευταίοι «έπεισαν» τους Κούρδους να διαλύσουν τις οχυρώσεις τους στη μεθόριο, εγγυώμενοι πως θα τους επικουρούν ούτως ή άλλως στην άμυνα των συνόρων τους με την Τουρκία! Στις 15/9/2019 σε τριμερή σύνοδο στην Άγκυρα, Ρωσία και Ιράν έδωσαν το πράσινο φως στο τουρκικό κράτος για την «αποκατάσταση της σταθερότητας» στην περιοχή της Συρίας, δίνοντας επί της ουσίας τη συγκατάθεσή τους στην ιμπεριαλιστική επέμβαση που ακολούθησε μερικές μέρες αργότερα. Με λίγα λόγια, κάθε μία από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που δρουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής έστρεψαν τα όπλα τους με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο ενάντια στην επαναστατημένη εδαφική ζώνη των Κούρδων στη Βόρεια Συρία. Η Τουρκία, μάλιστα, έχει οξύνει τελευταία την πίεσή της, εντείνοντας τις επιθέσεις της ενάντια στους Κούρδους αντάρτες στο Ιρακινό Κουρδιστάν, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να στενέψει τον κλοιό για τους Κούρδους της Ροζάβα.
Ενάμισι χρόνο μετά τη βίαιη και αιματηρή προσάρτηση του κουρδικού καντονιού του Αφρίν από την Τουρκία, η εμπόλεμη σύρραξη στα εδάφη της Συρίας περνά πλέον σε ένα νέο στάδιο ανοιχτού πολέμου, με ορατό ενδεχόμενο τη γενοκτονία των λαών του Δυτικού Κουρδιστάν. Το πρόσχημα που επικαλείται το τουρκικό κράτος, για να δικαιολογήσει τη νέα του ιμπεριαλιστική επέμβαση, είναι η δημιουργία μιας υποτιθέμενης «ζώνης ασφαλείας», η οποία θα εκτείνεται σε πλάτος 480 χιλιομέτρων και βάθος 40 χιλιομέτρων μέσα στα κουρδικά εδάφη της Ροζάβα. Αυτό είναι το κατασκευασμένο επικοινωνιακό σενάριο που ενορχήστρωσε το τουρκικό κράτος, για να υπερασπιστεί πολιτικά και στρατιωτικά τη γενοκτονία που σχεδιάζει εις βάρος του κουρδικού λαού, ενώ πραγματικά προσπαθεί να αναβαθμίσει τη στρατηγική θέση της τουρκικής αστικής τάξης στους μαινόμενους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και τη διεθνή ιμπεριαλιστική αλυσίδα, εξασφαλίζοντάς της την επικερδή εκμετάλλευση νέων αγορών και την απομύζηση πλουτοπαραγωγικών πηγών και εργατικού δυναμικού, επιχειρώντας έτσι να θάψει μέσα σε ποταμούς αίματος την επανάσταση στη Ροζάβα.
Ο ένοπλος και επαναστατημένος κουρδικός λαός υπήρξε η αιχμή του δόρατος στον αγώνα για την συντριβή των τζιχαντιστών του ISIS. Σε αυτόν τον αγώνα είχε αμέτρητα θύματα, καθώς και χιλιάδες ξεκληρισμένους και ξεσπιτωμένους ανθρώπους. Τώρα, μέσα στη δίνη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και των συναφών γεωπολιτικών ανταγωνισμών, το κτήνος του πρόσφατου παρελθόντος μπορεί να ανασυσταθεί αποτελώντας ευθεία απειλή για την ελευθερία των λαών όλης της περιοχής. Άλλωστε, τα κράτη και οι καπιταλιστές δεν έχουν κανέναν ηθικό-πολιτικό ενδοιασμό επί τούτου. Τα κάθε λογής ολοκληρωτικά συσσωματώματα αποτελούν την πιο αντιδραστική και επιθετική εφεδρεία του κεφαλαίου. Ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός και οι μοναρχίες του Περσικού Κόλπου είναι οι δυνάμεις που χρηματοδότησαν εξ αρχής τον ISIS και εν συνεχεία υποτίθεται ότι σοκαρίστηκαν με τη βαρβαρότητα που επέδειξε. Αυτή η βαρβαρότητα που πυροδότησαν οι ίδιοι με τα χρήματα και τον εξοπλισμό που παρείχαν απλόχερα στον ISIS αποτέλεσε στη συνέχεια ένα ιδιότυπο είδος πρόσκλησης για αυτές τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αναμειχθούν στις εσωτερικές υποθέσεις ξένων χωρών και να εγκαταστήσουν με τις επεμβάσεις τους καθεστώτα-μαριονέτες που θα εξυπηρετούν τα ευρύτερα συμφέροντά τους. Αυτή, άλλωστε, είναι συνήθης πρακτική για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και πολλαπλώς χρησιμοποιημένη στην περιοχή, ιδίως από τις ΗΠΑ.
Με αυτήν την ιμπεριαλιστική επέμβαση της Τουρκίας είναι πολύ πιθανόν να ανεγερθεί, λοιπόν, από τις στάχτες του το ίδιο το ISIS. Από τη μία, είναι ήδη γνωστό σε όλους ότι ο τουρκικός στρατός συνεργάζεται με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA), τις ένοπλες μονάδες των ισλαμιστών που συνιστούν ανδρείκελα του τουρκικού κράτους και αντιδραστική αντιπολίτευση στο καθεστώς Άσαντ στη Συρία. Από την άλλη, στη Βόρεια Συρία κρατούνται από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) χιλιάδες αιχμάλωτοι τζιχαντιστές του ISIS. Η επίθεση της Τουρκίας στη Ροζάβα μπορεί να αναγεννήσει από το πουθενά την πιο σκοταδιστική δύναμη της εποχής μας. Ήδη βρίσκονται φυλακισμένοι σε κέντρα κράτησης στη Βόρεια Συρία 12.000 τζιχαντιστές του ISIS, οι οποίοι δυνητικά μπορούν να δραπετεύσουν, καθώς η Αυτόνομη Διοίκηση Βόρειας και Ανατολικής Συρίας έχει κηρύξει γενική επιστράτευση για την ανάσχεση της τουρκικής εισβολής. Όπως σημειώνουν ενημερωτικά μέσα, η Τουρκία ήδη βομβάρδισε φυλακή όπου κρατούνται μέλη του ISIS και φημολογείται πως υπάρχουν δραπέτες τζιχαντιστές.
Με όλη αυτήν την ιστορία καταδεικνύεται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι αυτοί που παρουσιάζουν τους εαυτούς τους ως «προστάτες των λαών», οι ιμπεριαλιστές πάτρωνές τους δηλαδή, είναι αυτοί που επιβουλεύονται την πραγματική τους ασφάλεια, αυτοί που υποδαυλίζουν την ειρήνη και αιματοκυλίζουν τους λαούς για τα συμφέροντα προνομιούχων μειοψηφικών ελίτ (πολυεθνικές και μονοπώλια). Οι ΗΠΑ «άδειασαν» τους Κούρδους, αφήνοντάς τους έκθετους μπροστά στη φονική στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας, της δεύτερης ισχυρότερης στρατιωτικής δύναμης του ΝΑΤΟ. Και οι ίδιοι οι Κούρδοι, άλλωστε, γνώριζαν ότι η στρατιωτική συμμαχία τους με τις ΗΠΑ ήταν πρόσκαιρη και εκβιαστική λόγω γεωπολιτικών και οικονομικών πιέσεων. Από την πλευρά μας, παρότι στεκόμαστε κριτικά, δεν αρκούμαστε σε μια καθαρολογική και εκ του ασφαλούς καταδίκη της έστω και πρόσκαιρης, μερικής συνεργασίας των Κουρδισσών/Κούρδων συντροφισσών/συντρόφων με τις ΗΠΑ (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Αυτό σίγουρα δε σημαίνει ότι ξεχνάμε έστω και για μια στιγμή πως αυτές οι συμμαχίες υποσκάπτουν εντατικά τα ίδια τα θεμέλια μιας πιθανά χειραφετικής και απελευθερωτικής προοπτικής. Το κεφάλαιο, όμως, έχει διεθνές εκτόπισμα μέσα στον κόσμο της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, σε αντίθεση με τις επαναστάσεις που ξεπηδούν από μια συγκεκριμένη τοπική οριοθέτηση. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτούν τα επαναστατικά κινήματα από τις γεωπολιτικές πιέσεις και την οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση από διάφορους ιμπεριαλισμούς είναι η προώθηση του διεθνισμού και το διευρυμένο ξέσπασμα κοινωνικών επαναστάσεων, ειδικά στις γειτονικές χώρες. Έτσι μπορούν να προασπιστούν οι κοινωνικές επαναστάσεις, δια του πολλαπλασιασμού τους. Η πρόσδεσή τους σε κρατικούς σχηματισμούς και στα συμφέροντα αυτών είναι το τέλος κάθε επανάστασης.
Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η περαιτέρω εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους πολιτικούς και οικονομικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και η μετατροπή της ελλαδικής επικράτειας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο εναποθέτουν στην ευρύτερη περιοχή τα φιτίλια ενός πιθανού ιμπεριαλιστικού πολέμου. Είναι γεγονός πως όσο πιο πολύ οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, τόσο περισσότερο οι εκάστοτε αστικές τάξεις θα επιβουλεύονται το μέλλον της κοινωνικής βάσης, ειδικότερα καθώς συνεχίζουν να πυκνώνουν τα σύννεφα ενός επικείμενου πολέμου που πρόκειται να εξυπηρετήσει μονάχα τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Μπροστά σε αυτή τη δυσοίωνη και αιματηρή για τους λαούς προοπτική, οι καταπιεσμένοι κι εκμεταλλευόμενοι όλων των χωρών οφείλουμε να ενωθούμε στη βάση της κοινότητας των υλικών μας συμφερόντων και να κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας προς τη συγκρότηση και την ενδυνάμωση ενός ταξικού, αντιπολεμικού, διεθνιστικού κινήματος ενάντια στα κράτη και το κεφάλαιο. Να διατρανώσουμε πως δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για τα κέρδη των αφεντικών, πως δεν πρόκειται να αλληλοφαγωθούμε με τα ταξικά μας αδέλφια, διότι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος. Μόνο αν επιτεθούμε συντονισμένα και σε διεθνή κλίμακα στον καπιταλισμό, μπορούμε να διανοίξουμε τον δρόμο για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Καταλήγοντας, καλούμε την κοινωνική βάση να στηρίξει τις διεθνείς προσπάθειες συγκρότησης μιας αμυντικής γραμμής υπεράσπισης της επανάστασης στη Ροζάβα και των λαών του Δυτικού Κουρδιστάν που αντιμετωπίζουν αυτήν τη στιγμή τη γενικευμένη πολεμική επέμβαση του τουρκικού κράτους με την ανοχή και τη συνέργεια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που εποφθαλμιούν την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Οι λαοί του Κουρδιστάν είναι σώμα από το σώμα του διεθνούς προλεταριάτου. Η επανάσταση στη Ροζάβα και το απελευθερωτικό κοινωνικό εγχείρημα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού αποτελούν ένα φωτεινό παράδειγμα για τον αγώνα των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, οι οποίοι βυθίζονται καθημερινά όλο και περισσότερο στο σκοτάδι που απλώνουν σε διεθνή κλίμακα ο κρατικός και καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός. Γι’ αυτό, λοιπόν, πρέπει με κάθε δυνατό τρόπο να ασκήσουμε πίεση στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, απαιτώντας τον άμεσο τερματισμό των πολεμικών επεμβάσεων που έχουν ως στόχο τον αποδεκατισμό του αγωνιζόμενου κουρδικού λαού. Η έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη είναι αυτή τη στιγμή ένα κομβικής σημασίας επίδικο για την επιβίωση περισσότερων από 2.000.000 ανθρώπων στη Βόρεια και Ανατολική Συρία, αλλά και για τη συνέχιση του επαναστατικού εγχειρήματος στο Κουρδιστάν.
Να μη μείνουμε, λοιπόν, αδρανείς απέναντι στην αιμοσταγή δράση των ιμπεριαλιστών. Να δράσουμε τοπικά, σκεπτόμενοι διεθνώς, με γνώμονές μας τον διεθνισμό, την ταξική αλληλεγγύη και την επαναστατική προοπτική. Ο κουρδικός λαός, οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), οι Μονάδες Αυτοπροστασίας των Γυναικών (YPJ) και οι αντάρτικες μονάδες των διεθνιστών αγωνιστών, αναρχικών και κομμουνιστών, δεν είναι μόνοι/μόνες τους. Στεκόμαστε στο πλευρό τους για τη νίκη του δίκαιου αγώνα τους, για τη συντριβή του φασισμού, την ανατροπή του καπιταλισμού, την κοινωνική απελευθέρωση και την ειρήνη, για την ελευθερία του καθενός και την ισότητα όλων. Ο αγώνας τους είναι και δικός μας αγώνας.
Χαιρετίζουμε τις διεθνείς κινητοποιήσεις και τις δράσεις αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο κουρδικό λαό. Να κάνουμε τον επαναστατικό διεθνισμό πράξη! Καλούμε σε στήριξη των κατά τόπους κινητοποιήσεων που έχουν οριστεί για τις δύο διεθνείς μέρες δράσεων αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο κουρδικό λαό, στις 12 και 19 Οκτωβρίου.
ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΕΠΙΤΙΘΕΜΕΝΑ ΣΤΑ ΕΔΑΦΗ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΣΥΡΙΑΣ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ
ΝΑ ΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ/ΙΣΣΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ/ΙΣΣΩΝ – ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΩΝ
ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΡΟΖΑΒΑ
Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
[email protected]
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης | Οκτ 10, 2019
Ούτε στα Άγραφα, ούτε πουθενά – σύγκρουση με κράτος, εργολάβους και σχέδια επενδυτικά
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως όταν το κεφάλαιο και το κράτος μιλάνε για “πράσινη” ανάπτυξη, ουσιαστικά προσπαθούν να καμουφλάρουν την παραδοσιακή περιβαλλοντική καταστροφή με “οικολογικό” περιτύλιγμα. Και αυτό συμβαίνει, γιατί είναι δεδομένο ότι στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος η “ανάπτυξη” –όποιο χρώμα και αν φορέσει επιχειρώντας να μας μπερδέψει- μπορεί να σημαίνει μόνο κέρδη για τους λίγους και επιπτώσεις στους υπόλοιπους (από τις τοπικές κοινωνίες μέχρι το περιβάλλον συνολικά). Με λίγα λόγια, δηλαδή, αυτό που επιχειρείται να γίνει στα Άγραφα ουσιαστικά δε διαφέρει σε τίποτα από αυτό που γίνεται στην Χαλκιδική με την εξόρυξη χρυσού ή στην Ήπειρο με τις ερευνητικές γεωτρήσεις για υδρογονάνθρακες κλπ.
Όπως αναφέρει στην ανακοίνωση της η Ανοιχτή Συνέλευση Ενάντια στην “πράσινη ανάπτυξη” και στα Αιολικά στα Άγραφα: “Επιδίωξη των «επενδυτών» είναι η τοποθέτηση 640 ανεμογεννητριών (μέχρι στιγμής έχουν αδειοδοτηθεί οι 40 πρώτες στα οροπέδια Νιάλα και Βοϊδολίβαδο) ύψους 120 μέτρων σε εκτάσεις των Ευρυτανικών και Καρδιτσιώτικων Αγράφων καθώς και η κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων σε σχεδόν όλα τα ποτάμια και ρέματα της ευρύτερης περιοχής της Νότιας Πίνδου. Αυτή η παρέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε μια μη βιώσιμη χρήση των δασικών και υδάτινων πόρων, στη διατάραξη ή και κατάρρευση του οικοσυστήματος και της βιοποικιλότητας της θιγόμενης περιοχής, με συνεπακόλουθες επιπτώσεις σε όλα τα συστήματα υπό τη μορφή του ντόμινο. Μερικές μόνο από τις επιπτώσεις είναι: η ανεπανόρθωτη ισοπέδωση των βουνοκορφών, η διάνοιξη δρόμων και η εγκατάσταση πυλώνων υψηλής τάσης εντός δασικής έκτασης, ο υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς, η απειλή εξαφάνισης προστατευόμενων ειδών πανίδας και χλωρίδας.”
Ήδη με δύο δυναμικές κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα, μέλη της τοπικής κοινωνίας συνεπικουρούμενα από αλληλέγγυους/ες πραγματοποίησαν παρεμβάσεις στα σημεία που έχουν τοποθετηθεί τα μηχανήματα. Επόμενο σημαντικό ραντεβού είναι η πανελλαδική πορεία που καλέστηκε από την Ανοιχτή Συνέλευση για τις 12 του Οκτώβρη.
Όσοι και όσες, λοιπόν, δε σκοπεύουμε να μείνουμε παθητικοί θεατές μπροστά στην καταστροφική επέλαση του κεφαλαίου και του κράτους, οφείλουμε να βρεθούμε εκεί για να κάνουμε ξεκάθαρο προς πάσα κατεύθυνση ότι:
ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ – ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ:
ΣΑΒΒΑΤΟ 12/10, 11.00 ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
[email protected]
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία
